Sarhoþ bir umut aðlýyordu günün ilk ýþýklarýnda Geceden kalma hüzünler idam sehpasýnda Uzaðýna düþtüðüm mutluluk Veda etmeden gidiyor beyaz yelkenlide Martýlar üþengeç kanat çýrpýþlarýyla yas tutuyor parýltýlý maviliklerde Bende kalan gitmelerinle Unuttuðun sevdalarýn var yüreðimde Birde gözlerimde umarsýz bakýþlarýn kaldý Hükümsüz isteklerimle çarpýþan Önceden verilmiþ bir hükmün infazýnda elvedalar… Dillerden süzülüp, Göz pýnarlarýmda donmuþ iki damla yaþ içimi acýtan Gözlerimi kapadým ardýndan Çýðlýklarýma döktüm sensizliðimi Kelebeðin sarp yamaçlarýnda Yýðýlýp kaldým biçare… Kan kokusu sinmiþ tekinsiz düþler dolaþýyor beynimde Kurak, çöl rüzgarý dudaklarýmda nefes Sensizlik rüzgarýna yenik acýya düþen ellerim Ýntihar pazarlýðýnda sürünüyor ayaklarým Ve son bir adým daha…….. Kelebek kadar þanslý mýyým…..
Özcan ABBAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sigma_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.