mutlak yokluðun aynasýnda mahkum ham dünya idi sýmsýký sarýldýðýmýz...
günü yutan gecede, öksüz kalan mavide ve elimizde... gözü yaþlý kýzýl þafaðýn anahtarlarýyla; soðuk, saðýr, diþi...
oysa, geçmiþti bildiðimiz tüm zaman; düþ içinde bir nokta ki, kuyruksuz!
ve kurtlar ölmeden daha, ýþýk es’meden yýldýzlarda, söz damlamadan mecliste yani, her þekilde; ama sonsuz küçük olandan deðil! _ak martýlar gibi..._ çýðlýk çýðlýða, suyla yandýk derin düþünce...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.