Ah bizi aþka aþýk eden, Hormonlarýmýzý yükseltip yerden yere vuran, Dinlerken kalbimizi titreþtiren, Kafamýzý deðil de yüzümüzü güzelleþtiren, O güzelim Kürdili-Hicâzkâr þarkýlarý unutmuþuz biz. "Seni terk edip de gitmek var ama" diye diye, Aþkýn ne usûlü kalmýþ kalbimizde ne de makamý. Zaten aþkýn gözü kör deðil miydi ki ? Ne var baðlansak kumrular gibi, Ne var dudak büküp hor gözle baksak birbirimize, Kavga edince de aðlasak çocuklar gibi, Býrak þarkýlarýn gözü kör olmasýn, Aþk aklýmýzý aldý da ciðerimizi yaktý diye.
Cansel Iþýk/Manyakaþkýngelini
Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.