KAYBETMEDEN MASUMİYETİMİ...

Öykünmekle yaþamak arasý her satýr
Tahliye etmekle de eþdeðer ölüm
Zaman çoktan kaybetti hüviyetini
Yaralarýný kaþýyýp kanattý da talihsizce.

Gün gören bir yetim dizeden kalan mý geride?
Azýcýk hüzünle örselenmiþ bir metanet
Zamana ve mekâna yenik düþen o tabutta saklý
Ýþin aslý her umut
Dirliðin tecellisi bir sekantta
Göðün resitali
Her bulut fink atarken
Oynaþtýðý melun kuþun
Kanatlarýnda ezik ne çok düþ.

Kýblemde uyusam gün ve gece
Dirilmeden her geceyi
Þehit etsem,
Sakýndýðým sevgiyi
Yere göðe sýðdýramamamýn verdiði aczi yet ile
Ettiðim sitemi de duymadan Tanrý
Efkârýmý bandýðým her günü
Devirsem þiþe misali.

Bir eksende dönendiðim biteviye meziyete
Ýþtirak eden ne tok gözlü adalet
Ne de sundurmasýnda unutulduðum lanete…

Ama ne için, demeden
Kazdýðým küreðin ellerimdeki ateþi
Bir de düþmüþken yüreðime…
Tez elden ölsem
Payidar kýlýndýðýma delalet þunca þiirden
Alýp da hýrsýmý
Ýçimdeki nazenin çocuða
Sunsam elimdeki delilleri
Ve öðütlemekten aciz olsam da kimi zaman…

Sadece duraksasam bir an
Sýzlarken yetim dizeler
Boydan boya serildiðim
Söz verdiðim gibi anneme
Kaybetmeden masumiyetimi.


Sosyal Medyada Paylaşın: