Gecenin Bilmem Saat Kaçı

karanlýk bir gece
ellerim bir boþlukta
bir okyanusun ortasýnda boðulacak gibiydim

oysa yeni doðmuþ bir özlem
göðsümün ortasýnda demini almýþ
bir çöl sessizliðinde
bir damla su arar gibi senin ellerini arýyordum
ellerin o kadar uzak
o kadar soðuk
o kadar suskun ki
ben sensizlikte kalýr gibi üþüyordum

ah sessizlik
ah korkak ellerim
yaralý kalbim
suskun dilim
ne çok yara almýþ
ne çok uzaklarda kalmýþým
ne çok kanamýþ
ne çok yitirmiþim kendimi
ve seni
ve bizi

ve kalbimin içinde bir zindandayým
güneþsiz kalmýþým
karanlýktayým
umudum sen kadar uzak kalmýþ bana
soðuk duvarlara þiirler yazýyorum
duvarlarý týrnaklarýmla kazýr gibi
iki adýmlýk bir koðuþtayým
ama sanki dünyanýn her yerinde yürür gibi seni arýyorum
attýðým her adýmda çocuk sevinçleri duyar gibiyim
uzattýðým elimi çocuklar tutuyor
omzumda bir çocuðun baþý
ve ben yine senden uzakta
yine sana yakýným

gecenin bilmem saat kaçý
gözlerimde yorgunluk, uykusuzluk
karanlýk bir þehir tenime sýnýrlar çekmiþ
sýnýrlar tel örgülerle çevrili
bir adým ötemde özgürlük duruyor
bense kalbimin içinde bir zindandayým
ah sevgilim
ah özlediðim kadýn
ah beklediðim þiir
yüreðim karanlýkta
ama yüreðimin manzarasýnda sen varsýn

gecenin bilmem saat kaçý
elimde bir þiir
bir þehrin en karanlýk sokaklarýnda yürüyorum

ibrahim dalkýlýç

21.07.2018
00:23 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: