Vaktinden önce açmaz güller, ötmez bülbüller
Söndükten sonra yanmaz bir daha kalan küller
Baðbaným þu dünyaya, güllerim vardýr hârsýz
Yaþamanýn zevki hiç yoktur Leyla’sýz, yârsýz
Gönül dediðin bilir, ruhun âh u zârýný
Kasten katiyen almaz yârin intizârýný
Bu cân bugün var ama yarýn yoktur cânâným
Ýstedim ki, AÞKINLA geçip gitsin her âným
Güller ekmeye geldim, güller biçmeye deðil
Caný terke gelmiþem, yârdan geçmeye deðil
Özüm aþktýr sözüm de Leyla’dýr her nefeste
Her zaman Seni gördüm, aynadaki makeste
Ýlkbaharda gir bak gülzâra, güzeller çoktur
Bir de eylülde uðra, yerde gazeller çoktur
Feda olsun dedim ben canan yoluna caným
Ben ki Leyla’ya gönül vermiþ âþýk insaným
Ne yaptýysam aþkýndan yaptým, affola Leyla
Saklamýyor ki sana “vurgundur” bu budala
S /ÂYE 6 TEMMUZ 2018 / ESKÝÞEHÝR