Mülteci duygular
Sabah düþüyor siyah gecenin düþüne
gülüþün ipek yaz serinliði
ismin gölgesinde oturduðun söðüt,
ayaklarýnýn altýnda akýp giden þýrýl þýrýl dere
baðbozumunda fikrimin ince gülü.
Desem ki; her yer her þey arapsaçýna döndü
kimbilir neyin nesi kimin fesi;
hangi pedagog düzeltebilir çocuk ruhlarýmýzýn
kara yazgýný alýný, morunu akýný ülkenin
þizofrenik hayat hikayeni artýk hiç bir þeye hiç kimseye
kýzamýyorum.
ve biraz kýrýlýyorum içten içe
hiçe saydýklarýmý saymýyorum bile
ölümler bile düðün gelirken tersine sarmýþken çýkrýklar
yok s/ayarken kýrklanýrken her acý
beslendi zakkum çiçekler kýþ bahçelerinde.
soysuz erdemini yitirdi her duygu
yerli yurtluyu kovdu yurtlu mülteci:
sabahý müjdeliyor bak aðaran þafak
bir güne daha uyanýyor kuþlar,
yeþil çimenler ve kara toprak!
hiç bir olgudan habersiz saksýlarda fesleðenler
rengarenk ortancalar, katýr týrnaðý çiçekleri, akþam sefalarý
güneþin doðuþunu bekliyorlar gönüllü ordu.
sabahýn seherinde.
aðlayarak gülerek uyanan çocuklar...
yeter ki; gün eksilmesin pencerenizden...
13/06/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.