Yalnýzlýða karþý cephedir aþk!
Gidemem diyordu
Bu kentin
Daðýnýklýðýnda
Çoðalýrken
Hemen
Tanýdým
Dile düþen hikâyelerin
Arsýz yolcusunu
Durdum
Karþýmdaydý
Yüzüne baktým
Eskiydi
Yüzü
Gülümsedi!
Ve
Birden
Ataklýðýyla elimi tuttu
Kurtardým
Býraksam
Öpüp dudaklarýmdan
Çekecekti içine
Öptürmedim
Beklediði bu deðildi/
Durdu
Gözlerimi kapadým
Belki
Aðlayacaktým
Seni düþündüm
Aðlamadým
Kendi kendimin deðildim
Senindim
Dik durdum
Üþütüp mahremimi
Acýtmadým/geri çekildim
Kýzýp
Yeniden döndü
Durmadan büyüdüðü kentin çoðulluðuna
Küfürler ederek
Uzaklaþtý yanýmdan…
Taylan KOÇ