Sonra dayanamýyorsun. Hayatýndaki her þeyin kötüye gittiðini hissediyorsun. Her þeyi içine atmaktan yavaþ yavaþ tükendiðini hissediyorsun. Seni çok iyi anlýyorum diyen herkesin seni anlamadýðýný görüyorsun. En yakýnýndakinden uzaklaþýyorsun. Herkesten gizlesen de saklasan da tükeniyorsun. Dýþarýya verdiðin “ben iyiyim” imajý içini yiyip bitiriyor. Biri gelse ve tam anlamýyla yanýnda olsa düzeleceksin gibi geliyor. Ama bu konuda o kadar yenilgiye uðradýn ki, bir tarafýn hep “kimseye deðer verme” diyor. Çünkü biliyor; deðer vermekte sorun yok ama ayný deðeri göremeyince baþlýyor asýl sorunlar. Asýl sorunlar gelince asýl acýlarý da tatmaya baþlýyorsun. Ne giden geri geliyor, ne kalan deðerini biliyor. Hayat devam ediyor. Sen sadece günden güne hissizleþiyorsun..
Ercüment
Sosyal Medyada Paylaşın:
arıkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.