Hayat ne garip. Sularýn baðrýnda eriyen tuz gibi. Eriyor zamanýn zembereðinde. Dahada garip olaný ise insanlar. Büyümek için sevinir. Küçülmek için üzülür. Yýllar yýlý gülüp oynar pervasýzca. Acaba yaþadýklarý hayatýn. Muhasebe kaydý var mý ellerinde. Niçin kar yaðmýþ simsiyah saçlarýna. Pamuklar gibi lapa lapa. Çimenler niye fýþkýrýr. Topraktan pervasýzca. Bu kelebek niçindir. Aydýnlýk þafaklarda niye öter çilhoroz. Çayýrlar çimen salar doðaya. Kuzukulaklarý daðýlýr geliþi güzel. Yemlik, kekik ve çakþýrlar. Dal verir daðlarýn yamaçlarýna. Yabani hindibalar. Koyun koyuna yatar. Karlar altýnda.
Aras nehri coþar. Hazara name götürür. Sevdalý turnalardan. Oysa hayat ne garip. Bin bir güzelliklere raðmen. Dört nala koþuyor zaman. Son sürat.
En acý olaný gem vuramamak hayata. Hayat trenine kement atamamak. Ne kadar güzel olsada hayat. Ölümün sessizliði içini yakar. Bir ömür. 29.03.2018 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
DADAŞIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.