durmadý yürüdü bakmadý bile geriye duramazdý durduðu an...
karanlýklar þahýydý kýzgýn lavlarla gelen bu muydu gerçek olan esas olan ne düþündü... her þey var serini sýcaðý hiç bir þey olamaz olamazdý yalan
süzüldü kanatlardan bir deli rüzgar damladý yapraklardan sel olup uzadý köklerde tel tel kayaraktan su içinde sudan oyaraktan kaya falezleri gibi düþüncesine girdi insanýn an an
bir daha çýkamazdý
/zaman/
duramazdý durduðu an...
2003 aralýk -Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.