sancýlý zamanlar doðurdu kimsesizlik mevsimsizliðin göz çukurunda
özlemlerine tutunan bir hazan türküsü sanki solum kelimelerden bihaber, ayaklarý pervane bileklerine parmak uçlarýnda bilinmedik bir rüzgarýn tedirginliði
....
ellerimde tuttuðum kimin kalp yarasý hangi suskunluðun çýðlýðý kulaklarýmý delen ki âmâ bakýþlarýndan dahi ürperiyor hadsizliðim
gri gökkuþaðýnýn buz tutmuþ koynundan geldim ben siyahi korkularla sýðýnýlan geceler biriktirerek ceplerim dolup taþtý çaresizlikten üstelik lakin anladým pervasýz yarýnlarýn müptelalýðý bu hiç yadýrgama o yüzden poyrazýna katlanamayan üþümüþlüðün cevabýný
dizlerimin dermansýzlýðýndan geçtim ama gözlerim..
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.