Dna

Ýçimden bir sürü þey geçiyor
Hiç durmadan, molasýz
Geçip gidiyorlar iþte
Nefeslenmeden, öylece...



Sanýrým yaþlanýyorum anne
Azalýyor sabrýmýn sükuneti
Dilimde tarihi geçmiþ sövgüler dolaþýyor
Ýlk gençliðime yaraþýr biçimde
Niye bu kadar uysaldým kýzgýnken bile
Diye söylenip
Gölgelerken sevincimi
Ellerin geliyor aklýma, yatýþýyorum



Kedileri sever oldum inanmazsýn
Ýnanmazsýn deðiþtim ne çok
Ýnsan deðiþiyor anne
Ýnsan soðuyor özlemlerinden
Duvarlarý çizdiðim kalem
Bile deðiþti ne çok
Ne çok kýlýk deðiþtirdi insan eliyle her þey


Aðaçlarý seviyorum anne
Daðlarý, taþlarý, topraðý...
Göðü seviyorum bir de
Rüzgarý, yaðmuru, karý...
Ve anne olmayý -senden öðrendiðim-
Iskalarken hayatýn gösteriþli karnýný
Göz oluyorum yollara
Yýllara kulak


Sokuluyorum içine bir ezginin
Bir notaya söz oluyorum her dilde
Ellerim anne
Ellerine benziyor git gide
Okþayýp sevdanýn asi yüzünü
Yatýþtýrýyorum



Sosyal Medyada Paylaşın: