Bak gözlerime asal bir sızı düşüyor elyâ

ve gökler þahidim olsun ki  bu dünya ikimize de pembe bir mezarlýk elyâ !


I



Ey topraðýna üþüyen yaðmur ,
göðsümden kayýp giden yýldýz
ruha eþ deðer yalnýzlýk

bilincime düþen ölümleri saymýyorum artýk
göðüs kafesimi yýrtan sancýlarý
ve gökgürültülerimin sessiz çýðlýklarýný

vicdan perdelerimi kapattým
kim kucaklayacak yitip giden ömrümü
söyle kanayan bir ruhu
hangi tabuta koyacaksýn elyâ !


bu dünya babasý belirsiz piç bir çocuk aslýnda
tut ki
hükmü sürülmüþ
ve kalemini kýrmýþ tüm güzelliklerin

tut ki
gözlerime perde inmiþ
sense bir karanfil sarhoþluðunda
gözlerini açýyorsun yeniden derin bir kaybolmuþluða
ömrüm hep emanet kimsesiz ruhlar kervanýnda
ve
inceldiði yerden kopuyor tehcir edilmiþ ne varsa
çünkü
her katil cinayet mahalline geri dönermiþ mutlaka


II

saðlamasý yok bu hayatýn elyâ
soldan saða yazýlan kýsacýk bir cümle ile son buluyor düþler
ve ölüme ramak kala yaþanýyor en güzel hisler

beynimde deli bir intihar patlýyor
ellerimin kaný çekiliyor ölüm hizasýna

de ki
aþký bölen bendim sonsuz bir uykuya
ve tabutsuz gömüldüm yürek mezarlýðýna


6 þubat 2018

Esra Keskin

Sosyal Medyada Paylaşın: