korkma dönmem sevgili...
ilk günü ayrýlýðýn
cam kýrýntýlarý üzerinde yürümek gibidir
ayaklarýn kanar beynine batar
dudaklarýn kanar kalbine akar
týpký vagonu kopmuþ bir tren gibi
bir baþýna uzanýr gidersin uçsuz raylarda...
kalbin muzdarip olmasýn
saklandý ne varsa kapý arkasýna
hani kýzgýn üvey babadan kaçan küçük çocuklar olur ya
iþte öyle...
korkma dönmem sevgili
gayri seni sana býraktým
kýzacak kýskanacak yerim kalmadý
kendimi de sana býraktým
elimde kýracaðým kendim kalmadý...
ne acý çektirmiþim meðer
taþlara basmaktan korkuyorum
topraðý ezmekten
vazgeçtim üzmekten
bak artýk üzecek kimsen kalmadý...
yorgan altýnda titrek uykular
þikayet ediyordun ya hep
sessizce gitmek bu olsa gerek
artýk gideceðin kimse kalmadý...
korkma dönmem sevgili
saklandýðým yerleri de bilmeyeceksin
Allah’a havale ettin ya beni
Allah’a emanet ettim ben seni
indiðim kuyuyu görmeyeceksin
için ferah olsun yüreðin serin
kuþluk vakitlerin hem gecelerin
kurusa da dünya
su olsa elin
susuzluktan kavrulsa da ciðerim
korkma ne olur tamam
dönmem sevgili...
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.