Ve sonra Tozlu raflarda kalan, eski bir yalnýzlýðýn, dolunaya yansýyan o kýrýk resmini koyuyorum kýrýk bir vazoya. Ellerim her zaman üþür bilirsin. Ve uzun zamandýr böyle yaðmurda seviþmemiþtim. Geceleri el ayak çekilirken koca þehir Uykuya dalar. Islak pencere pervazlarýnda koca bir sis. Ve iðdeler çiçek açar bir yaranýn kabuðunda, Bu hüzünlü bir bekleyiþtir aslýnda Yýllar sürer.. Saçýmda aklarla solgun bir yüz dokunur sol omzuma. Ah diye bir ses vurur saatleri Ne çok susarsýn aslýnda.. Ve Anadan üryan bir aðrýyý koyup sandýða, Oyalý bir sancýyý iþlersin yastýðýna. Giden gider ihanetini yükleyip sýrtýna. Sen firar edersin sabahý olmayan bir karanlýðýn koynunda. En acýsý da beklersin, Hep beklersin.. Sadece beklersin... Bir duyanýn bile olmaz ...
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.