Bu ýþýk huzmeleri Sükut olur zülfünde... Yaðmurlaþýr rüzgarýn Her busesi bu gönle. Toprak tozar, Güneþ yakar, Sular akarmýþ, Hasret karanlýðýna Þimþek çakarmýþ...
Damla damla düþse de, Busegâha damlalar, Buðulu pencereden, O yar bakmasýn! Huzmelensin dursun da Gecenin pasý Karanlýklar Aydýnlýðý yakmasýn...
Geceler bana özdeþ, Gözlerinse yakamoz, Mevsimler can çekiþir Ýklimlerimde... Hasret kal da bahara, Beni mevsimden sayma! Ben her þeye varým da; Sen iklimlere uyma!
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.