susuþu vardý bazý adamlarýn sandýk ki yaðmur hiç yaðmayacak buralara özgün mutsuzluk gece uykusuna uzanmýþ onmaz bir hastalýk gibi elini yüzünü gömen bir kýþ.
susuþu güzeldi bazý adamlarýn.
bazý adamlar göðün yedi katýna çýkan bir kam orada topraðýn tamtamý olacak vaktiyle mavi nehire küsenler maðara aðýzlarýnda bir rengi emecekler orada kendi dönüþüne son veren ermiþlik hali þarap açýp yýðýlacaklar güllere.
oysa son gül kasým ayýnda açmýþtý boþluðun inanýlmaz þenliðinde bir kadýn da bir çukur kazýp koyar kendini
sonradan pazardýr rüzgâr bile susmuþtur otlarýn üstünde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
lacivertiğnedenlik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.