KOVDULAR BENİ

Hep kovuldum, avare dolaþtým,
Sevilmeden sevdim aðlattýlar beni,
Yersiz yurtsuz kaldým uðraþtým,
Akraba bildiklerim sildiler beni.

Her yaný menfaat sarmýþ duruyor,
Dost akraba ne arýyor ne soruyor,
Bitirdiler hayatýmý soldu sönüyor,
Köyden þehire sürgün ettiler beni.

Kapandý yüzüme bir bir kapýlar,
Silaya hasret yurtsuz koydular,
Mezarýmý yaban ellere kazdýlar,
Diyarý gurbet ellere attýlar beni.

Yaranamadým kimselere burada,
Ýki duvar bir taþ ayýrdý bizi orada,
Hepsi birlik oldu tek kaldým arada,
Selamsýz sabahsýz koydular beni.

Ana baba mirasý dedim almadým,
Mal mülk deyip paralarýn çalmadým,
Saygýda kusur edip kuyu kazmadým,
Sýðmadýk catý altýna kovdular beni.

Çoluk, çocuk yýllardýr silaya hasret,
Yabancý oldular acýlara namzet,
Nine, dede unuttular aldýlar içazet,
Kalk þuradan deyip kovdular beni

Ahmet Ali gülmek sana haram oldu,
Ana baba gidince güllerim soldu.
Karardý dünyam göz yaþlarým kurudu,
Vataným, köyüm, evimden kovdular beni.

Ahmet Ali Canbaz 08.10.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: