En çýlgýn vâveylalar sükût ile demlenir Ýz yýllarýn izinde karanlýk beni yutar Ah...! Aðlayan gözlerim, ’Ya Rab’, deyip nemlenir! Kulluðunu bilenler zikiri dilde tutar.
Ben tevekkül dedikçe dualar asa olur Sabýrda sýrlar saklý hüzünler kýsa olur Vedûd’a teslimiyet þeytana tasa olur Tövbe edip af diler huzura adým atar
Ben garip,çaresiz kul! "Sen", ki ;yüceden yüce! Dergâhýnda dilenir topraktan gelen cüce Dað,taþ,gök,ay ve güneþ þahit sendeki güce Hak "Onun ",hukuk "Onun", sýnava sýnav katar
Ol,der ve de oldurur bir damla suda boðar "O",yüce isteyince güneþ tersinden doðar Yunus peygamber bile balýk karnýna sýðar Mahþere inananlar anlar ki dünya kantar
Vuslâtý kelam
Hatice Ayþe Hasan Sosyal Medyada Paylaşın:
Vuslatı kelâm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.