ve sessizce gitti

Ve Sessizce Gitti
bir parkýn içindeydi,
oldukça geniþ,
bir o kadar da kalabalýktý,
cafe.
bir tarafta özbekli hanýmlar ,
diger masada yeni yetme üç kýz ,
kahkahalarýyla varýz diyorlardý.
diger masada emekli iki memur konuþuyorlardý.
yan masada oturuyordu genc haným,
karþýsýndaydý ya tamam ya devam edecegi kiþi.
çok konuþuyordu adam,
bazen kýzgýn, bazen öfkeli ve baðýrarak.
çok az konuþuyordu kadýn, ara ara,
hep sakin, hep sessiz,hep derin.
dalýp,dalýp gidiyordu gözleri, ve de yüreði,
orada oturan sadece bedeniydi,besbelli.
ara,ara bakýyordu karþýsýndaki adama,
ve düþünüyordu tabiki, bu muydu sevdiðim adam diye.
uzun,uzun dinledi karþýsýnda kendine baðýran adamý,
ellerini gögsüne bastýrarak,kapadý dünyasýný adama.
sessizce montunu aldý,
baþý önde sessizce uzaklaþtý,
gözlerinden akan iki damla yaþý elleriyle silerek,
uzaklaþti,kendi hayatýna geldiði gibi gitti sessizce ,kadýn.
Sosyal Medyada Paylaşın: