Karanlýk bir Dehliz;
Ýçinde oluþtu Bedenimiz…
Toplandýk topraktan,
Birer birer hepimiz…
Iþýðý görünce bir gün;
Bulduk kendimizi üstünde,
Bir büyük Plato’nun..!
Yedik, Ýçtik, Geliþtik…
Görüþtük, Tanýþtýk, Seviþtik…
Ýtiþtik, Kakýþtýk, Çatýþtýk…
Yýllar sonra bir Gün;
Gelip çatýnca Nöbetimiz,
Kapandý Gözlerimiz…
“Öldük”…diye; Gömüldük…
Yine bir “Dehliz”e düþtük.
Kokuþtuk, Ayrýþtýk
Yok olmak ne Kelime…
Yine Topraða karýþtýk…
Dünya kurulalý beri;
Biz hep yaþýyoruz…
Kâh orada, kâh burada
Bunu biz hep yapýyoruz…
Þayet; Öldük diye,
Gömülürsek…Çaresiz..!
Toplanýrýz içinde yine;
“Bir baþka Dehliz”
Yine oluþur Bedenimiz..!
Dünya döndükçe biz;
Dehliz’den Dehliz’e…
Gider, Gelir, Gideriz..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.