Ölümü kucaklarmý bir insan anne çaresiz kalsada Öyle çok savruluyorumdi hayatta çaresizlik içinde Bilmiyorum benim kaderim bumudur anne Sabah uyandýðýmda yastýðýmda hep ayný ýslaklýk anne Rüyalarýmda bile mutluluk haram bana ýzdýrabým bumu anne Baharýn kokusuna hasretken yeniden kar düþüyor hayallerime Yüreðime öyle ateþler düþtüki karý eritiyor anne Karmaþýk duydulardayým nefes alamazcasýna sürdürüyorum hayatýmý Birgün tüm acýlarým son bulacak ümidiyle baþlýyorum her bir yeni güne Ama ümitsizliðimde kýrýlýyor günden güne anne
Mustafa Ermiþcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Ermişcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.