göðsü daralan bir þiire dokundu kadýn sonra kýþýn ortasýnda kalan bir çiçeðe ve ardýndan soðuk bir mevsime ve meyve döken bir aðaca
oysa ölümsüz bir düþ kuruyordu kendisine ihanet geçirmez bir sevda kýrýldýktan sonra onarýlan bir ayna cana batan kýrýk bir cam parçasý ve savaþýn ortasýnda kalan bir çocuk adýna yazýlan þiir ardýnda yazýlan mektup hüznü taþýyordu yüreði
ve öldükten sonra deðer gören bir þair kalabalýðý ve mezarsýz ot yýðýnlarý eline sinen bir mutluluk kadar özlüyordu hayatý sonra kirpiklerine dokunan þiirleþen nasýrlý eller taþýyordu zulasýnda
kanlý bekleyiþler biriktirdi kadýn þiir oldu, mýsralar dolusu sandýklara kilitlendi sessiz susuþlar hýrçýn dalgalar kan kusan gözler taþýdý umut biriktirdi kör kuyularda kaldý
ve ömrü þiirdi kadýnýn saçlarýna papatya taktýlar adýna þiir dediler bir kelebek ömrü yaþatmadan tüm yaþamý çalýnmýþ bir mezarlýða çevirdiler yüreðini
kadýn þiire dokundu adýna aþk demeye korktular
ibrahim dalkýlýç
06.11.2017 02.01 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.