Týlsýmlý gül kýyýp durdu, can evimi lime lime
Adý gizli, çift heceli, dilime yasak kelime
Nutkum tutuldu görünce, bir kalem verin elime
Hamitabat gülün gonca, arar oldum yýl boyunca
Týlsýmýný bozmak için, var mý dört yapraklý yonca
Sanki efsanevi diyar, Belkýs’ýn Yemen ülkesi
Anne peri, baba âdem; kýzý Seba Melikesi
Seher yeline karýþýp ýtrýyla boðmuþ herkesi
Hamitabat gülün rana, kýyýma duran durana
Dönüp baktým benden beter, göðsüne vuran vurana
Düþ içinde bülbül oldum, çalýlýkta sine sine
Duyan hayra yormuyor ki, þansým dönmüyor tersine
Ýlkyazýn ara yerinde kar yaðmýþ penceresine
Hamitabat gülün simli, sim yediveren isimli
’’Gergef iþliyor dediler, akla ziyan gül resimli!’’
Vardým Kaynar Deresi’ne, hayali karþýmda durdu
Kiriþini geren kaþlar kürarizan okla vurdu
Bozulmaz aþkýn töresi fermaný böyle buyurdu
Hamitabat gülün narin, rengi kýzýl alizarin
Gönlüme söz geçirmiyor, kýlýç çalan kýrk süvarin
Gülü bana men etmiþler, ferman sýðmaz cepkenine
Yaðmur tufanýna koþtu, kar da sulu sepkenine
Gülün tacý þölye dursun kurban oldum dikenine
Hamitabat gülün nazlý, goncasý aslen Hicaz’lý
Posta güvercini saldým, gökyüzü þahbaz ikazlý
Düðün varmýþ, yola düþtüm; baþýma dedim darýsý
Gölgesini bana kattý silinmiþ Ay’ýn yarýsý
Gül yüzünü göremedim, betim benzim mum sarýsý
Hamitabat gülün þendi, yoluna caným döþendi
Bir tebessüm uðruna can, ne vazgeçti ne üþendi
Kendi özüne firari gülün týlsýmlý kokuþu
Buðusuna hasret kaldý Çeþmekolu’nun yokuþu
Gözlerime yuva kurmuþ, terketmiyor hüzün kuþu
Hamitabat gülün yaslý; yasý, Aslý’yla kýyaslý
Bende Kerem’in ateþi, sende kývýlcýmýn aslý
Çok geçmeden öðrendim ki; hoyratlara yoldurmuþlar
Sedef sinesine kýyýp kof hüzünle doldurmuþlar
Ömre bedel gamzesini, goncasýnda soldurmuþlar
Hamitabat gülün kayýp, andýmýzý hiçe sayýp
Can evimde yeþertmiþtim gözyaþlarýmla sulayýp
Yatýrsýn demiþtim yârim, beni kurban sunaðýna
Yeter ki dargýn durmasýn gamzeleri yanaðýna
Gözlerim dopdolu baktým iki katlý konaðýna
Hamitabat gülün ýrak, otuz yýla vardý firak
Ya gülünü geri çaðýr, ya ölümü bana býrak
Erikleryurdu’na kopsun çýðlýk Kumrular belinden
Kim sýyrýlmýþ gülüm dedim, vakti gelen ecelinden
Yüreðime bir ok salýn duvaksýz giden gelinden
Hamitabat gülüm hani... ufkumdaki sis duhani
Hicran koru küllenmiyor, iyi ki bu dünya fâni
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.