Bütününden kopmuþ yalnýz senin adýný taþýyan kul bir azizeyim Benim durmadan eksilen Adýný zikrettikçe ufalanan ben
Insaf et Doðumlarýn hüznü sardý evreni Tanrý kýskandý herkesin cennetini Ve bir kuþluk vakti, Attý cenneti cehennemin koynuna
Ve ölüm dedi ’sensin’
Gözlerimi Gözlerimi gömmeliyim senli bir duâya Ve birþey söyle bana Yaðmur dursun sözlerinde Insanlar eskisi gibi deðil Her köþe baþýnda ruhunu pazarlýyor birileri Eskisi gibi gözgöze gelmiyorlar diye Bedenleri tutkuyla sarmýyor baþka bedenleri Çünkü Sonsuz yokoluþ gerdi çarmýha kaderleri
17ekim2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mevsimsizşiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.