084-İnsan..! İnsan..! İnsan..! İşte Sana Sanal İnsan..!

Teknoloji sayesinde,
Küçüldü dünya.
Küçücük bir köy þeklinde,

Ýnsan...!
Ýnsan...!
Ýþte sana, sanal insan...!

Küçücük bir dünyada...
Yapayalnýz..!
Kimsesiz..!
Tek baþýna yalnýz kalan..!

Ýþte sana, sanal insan...!

Gökdelenler yükseldikçe yükselir
Mimariler, eneniyeti gibi dikleþir
Her þeye tepeden gururla bakan
Küçüçük bir menfaat için,
Ortalýðý birbirine katýp yýkan
“Bir pire için yorgan yakan”

Ýþte iyi bak..! Ýyice taný..!

“O” tek baþýna yapayalnýz kalan
Kimi kimsesi olmayan, Sanal insan..!

Sanal alemde..!
Diller, Mimikler sustu..!
Kapandý göz,
Iþýklarý yok oldu..!
Ah’lar! Oh’lar..! Puf’lar..!
Sesin titreyiþi..!
Nefes alýp veriþi...!
Kipriklerin ritmi..!
Benizin bembeyaz olup soluþu..!
Görünüp Duyulmuyor..!

Konuþmaya baþladý klavyeler..!
Parmaklar yazýyor..!
Karþýdaki

Ýnsan..!
Ýnsan..!

Ýþte bak,
Ýþte sana sanal insan...!

Kimseyle konuþamayan..!
Yalýnýz sizlere yazan..!
Kimi kimsesi olmayan..!
Yapayalnýz tek kalan..!

Ýþte..!

Ýþte sana, sanal insan...!

Halifesi olan kainatýn
Küçücük Dünyanýn
Kocaman bu Ýnsaný

Yapayalnýz..!
Kimsesiz..!
Tek baþýna…!

Sanal alemde
Sanal haz alýp
Sanal hayallere dalan..!

Ýþte bak, iyi gör..! Ýyi taný..! Ýyice bil..!
sanal aleminde bile
bazen yapayalnýz kalan,
Ýþte sana, sanal insan...!

Bekir Özcan-Borborunbekir

Sosyal Medyada Paylaşın: