TUTSAK ERBÝL
Yedi bin yýl öncenin kadim Kenger kapusu;
Þimdilerde kor-kütük düþman elinde pusu;
Kerkük, Musul, Telafer ebeden onsun diye,
Gök-Börü’den mirastýr Erbil’in Türk tapusu...
* Kenger: Oðuz’un Günhan kolundan inme uruk. Öntürkçede "keng" gün, güneþ anlamýna gelirdi. Kenger güneþin çocuklarý demektir. Ayný zamanda konuþanlar istiþare edenler manasýný da taþýr. Sümerler kendilerine "Kenger" derlerdi.
* Gök-Börü: Mavi kurt lakabýyla da bilinen Büyük Selçuklu Devleti’nin Erbil Atabeyi Muzaffereddin Gökbörü, 1154 yýlýnda Musul’da doðmuþtur. Erbil’e þahsiyetiyle önem ve uygarlýk ivmesi kazandýrarak 29 Haziran 1232 yýlýnda vefat etmiþtir. Erbil Kalesi’nin doðusunda kendi adýyla anýlan türbede medfundur.
ÞEYDA
Bir devasa davadýr baþýmýzdaki sevdâ;
Marifetullah için say noktasý Süveyda;
Hakka yönelmiþiz ya halktan gafil deðiliz,
Sinemiz arþ’a deðer, berzah adýmýz Þeyda...
* Þeyda; çýlgýn, divane.
* Say: Çalýþma, emek, mesai.
* Süveyda: Kalp dibinde þeytanýn ve nefsin tasalluduna maruz siyah nokta. Zikirle aðarýp nura dönüþtüðü söylenir.
SABÝT KALEM
Mantýken sen var isen sencil biri daha var;
Sen ýþýða koþarken O hep gölgene duvar;
Arkana dönüversen gözgöze geleceksin,
Bir yere gittiði yok, sabit kalem Zülfiyâr...
ELÝF LAM MÝM
Kim özüne bigane, bahar toy-avaz geçer;
Payýza hazýrlanmaz, elifleyin yaz geçer:
Kýþ uykusuna mimdir lam’sýz "en uzun gece";
Baþkalarý adýna yaþamaktan vaz geçer...
* Payýz: Sonbahar, güz.
* En uzun gece: Kýþ dönümü, 21-22 Aralýk.
MOLA GÜNEÞÝ
Aþýksam yokluðuna, hiçliðimin ruh eþi,
Nim asýr varlýðýný hissetmemin ateþi;
Artýk yorgun yüreðim ýstýrap molasýnda,
Ufkuma kar toplarken ömrümün güz güneþi...
* Nim: Yarým.
YÂRE-KÖKÜN BÝRCESÝ
Gözyaþlarým bulut olsa canan üzre bölgelensem;
Gölgesine gölge durup üç kademe gölgelensem;
Acep dostlar tan eder mi þuncaðýz masum dileðe ?..
Bu dörtlüðü dörtle çarpýp yâre-kökte belgelensem...