I/A Gökyüzü seyrederken arzýndaki ahengi Bir kýzýl kuþak baðlar ufka bakan tarafýn Baharda yanaðýnýn mor menekþedir rengi Itýr olur rayihan, buhur saçar arafýn. Revaklarýn, tuðlarýn, topraðýn þöyle dursun Taþýna deðer biçmek haddine mi sarrafýn? Varlýðýn ebed müddet, sinemizde durursun. Alnýndaki çizgiler alýn yazým ve yolum Gözü miray, gökçedir bakýþý; Anadolu’m!
II/N Þavk vurur karanlýða adýný yâd edince Cemre düþer çölüme, senle bulur visali Asumandan göðsüne aþk damlar ince ince Secde eder baþaklar soylu bir vav misali Altýnda ve üstünde mânâ sende doludur Çatlayan tomurcuklar hilkât sýrrý timsali Baðrý yanýk, baþý dik “Ana” sende “dolu”dur Sonsuz rahmet pýnarým, karým, yaðmurun, dolum Dört mevsim tabiatýn nakýþý; Anadolu’m!
III/A Dalgalar kayalarla öpüþürken kýyýda Martýlara çýðlýktýr melteminin nefesi Kuvvet - kudret tükenmez baðrýndaki kayýda Yiðitler harman olur, destan yazar efesi Turnalar haber verir sevenlerin ahýndan Yesevî ocaðýnda eksik olmaz Hû sesi Sultanlar þaha varýr bektaþi bargâhýndan Zulme karþý kalkandýr, bir efsanedir Bolu’m Köroðlu’na düz eyler yokuþu; Anadolu’m!
IV/D Hilalle yýldýz gibi nikâhýmýz ebedî Yiðit olan döner mi ahdinden, ikrarýndan? Biz Yunus’un aþkýndan öðrenmiþiz edebi Eðri odun taþýmaz dergâhýna, arýndan. Ötenin ötesinden seni gözler melekler Veysel “sadýk yâr” deyip, haber verir yarýndan Canfeza bakýþýnda seyran eder felekler Bir bedene baðlanmýþ yedi bölgedir kolum Yedi veren goncadýr kokuþu; Anadolu’m!
V/O Nesl-i Âsým yetiþir adýnýn daldasýnda Heybende saklý durur üçler, yediler, kýrklar Kardelenler boy verir þehadet duldasýnda Dilinde zikir büyür, gamzende sarmaþýklar. Ýsminin yüceliði bir teþbîh-i belîð’dir Yüreðinin üstünde semah döner âþýklar Ana’m! Cennet kokulum, beni göðsüne deðdir! Simyanla harelenmiþ sana müptela kulum Tarifsiz bu ateþin yakýþý; Anadolu’m!
VI/L Þebnem düþer filize gözünün buharýndan Þakayýkla kelebek meþke düþer gözende Ýklimler tebessümü öðrenir baharýndan Meriç taþar, bulutlar düðmesini çözende Tarihin þulesinde raks ederken mýsralar Kelimeler hasretle aþký emer dizende Ve her þiir, bir kalbin kapýsýný aralar. Zirvende çam kozasý, yataðýnda bir gölüm Dünya denen rüyanýn ak düþü; Anadolu’m!
VII/U Þefkatli kucaðýndýr yurdum, yuvam, sitarem Sen payidar ol diye canýmdan can sökerim Sevdamý taþýyamaz ne Mecnun ne de Kerem Bayraðýna süzerim kanýmdan kan dökerim Kapýnda kutlu sefer müjdesidir heybetim Ben senin eþiðinden gittiðim an çökerim Fýrat gibi coþkunum, Toros gibi kudretim Uðrunda yaþam ne ki, düðün dernektir ölüm Ýman ettik, bu sevda Hak iþi; Anadolu’m!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Sade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.