AH ALMİLÂ

Ah Almilâ; bozulmuþ saçýný düze katlar,
Ýkindi vakitlerinde aynalý camlarda.
Ýçimde çatlayasýca koþan rahvan atlar,
Seni hatrýma getirir bu kör akþamlarda.
Semazenler adýný bir nida gibi ulur.
Döndükçe semâya ahýn büyüsü bozulur.
Ah Almilâ; senin için bir kuþu sakatlar,
Bir kuþ; duman isi kaplamýþ yüksek damlarda.

Almilâ; sen en eski vekilisin Kudüs’ün.
Endülüs’te fetih gününün ertesi yüzün.
Antik kentlerde senin tarihin kazýlýdýr.
Mýsýr’da taþ lahitlerde adýn yazýlýdýr.
Gözlerin; buluþtuðu yer geceyle gündüzün.
Gözlerin; en az bir katil kadar azýlýdýr.
Hele bir de çökünce Yuþa’ya büyük hüzün,
Kalmaz Tel-Aviv sokaklarýnda tek bir izin.

Ah Almilâ ah; gerdanýn ve altýn gerdanlýk.
Gümüþ tozu serpilmiþ sesin ve mavi tonu.
Gülsen hemen sana dönüyor rüzgârýn yönü.
Adýmlarýnla arþýnlanýr evimin önü.
Ama bilsen Almilâ; içim nasýl karanlýk.
Sanýrsýn ki; deprem sonrasý bir kent sabahý,
Sanýrsýn ki; bir ölünün en büyük günahý.
Aklýma gelmezsen birden, apansýz, bir anlýk.

Almilâ; sen güzel bir kadýn oluyorsun hep,
Yazarý sinek bakkalý olan romanlarda.
Bir gök gürültüsü bile ölümüme sebep,
Kýyamet habercisidir sustuðun anlarda.
Karþý kaldýrýmda þarký söyler eteklerin,
Bað bahçe seni dinler kesilip kulaklarý.
Ah Almilâ ah; savaþ alanýdýr her yerin,
Yarý yolda bir bir indirirler ulaklarý.

Almilâ; yaylalarda bir çobanýn türküsü,
Kundaktaki bir bebeðin en uzun uykusu.
Milâttan önceki ilk devir, son büyük çaðsýn.
Alnýmda yazý, kaderime örülmüþ aðsýn.
Derin bir nefes; duyayým kalbimde aðrýný.
Denizlerden parça parça çekeyim kahrýný.
Bir bakýþýn yetiyor daðlarý oynatmaya,
Bir duruþun yeter nizam vermek için aya.

Almilâ; bastýðýn toprakta çiçekler büyür.
Yapraðý uluyan aðaç, baharý müjdeler.
Gözlerinin bebeði gelir gözümde uyur.
Sönmüþ yangýnýn gri külü, harý müjdeler.
Ah Almilâ; gök gürültüsünden önce duyur,
Kirli bulutlar, en temiz yaðmuru müjdeler.
Kirpiklerinden ok gibi olanlarý ayýr,
Çünkü bu ölümüm, bana o yari müjdeler.

Sosyal Medyada Paylaşın: