SONBAHAR

SONBAHAR


Soðuk bir akþam,
Hava soðuk
Rüzgar esmeye baþladý,
Ilýk ýlýk...


Ama nedense üþüyor insan?
Ama nedense buz gibi?
Çok mu alýþtýk sýcaklara,
Çok mu acaba?


Bir çay aranýyor, deðil mi þimdi?
Mis gibi tomurcuk kokulu,
Sýcacýk insanlar gibi,
Yanýnda sýcacýk umutlar...


Rüzgar eserken,
Umutlarý da mý götürüyor acaba?
Hayaller zamana mý karýþýyor?
Yoksa biz mi zaman oluyoruz?


Ah Sonbahar!
Ah hazan!
Yinemi geldin?
Yinemi hüznü getirdin?


Soðuk bir akþam,
Üþüyor insan
Eylül de bitiyor.
Gün dönümleri baþlýyor hayatta...


Çok çabuk alýþýyor insan
Yeni bir güne,
Yeni bir mevsime,
Yeni yýllara...


Unutuyoruz bazý þeyleri,
Ýnsanýz çünkü.
Çabuk unutur çabuk alýþýrýz,
Gelen günlere...


Bu günüde devirdik.
Gün de neymiþ,
Aylarý devirdik biz.
Yýllarý ,yýllarý devirdik.


Ah sonbahar,
Sen ve çay,
Ne güzel dost olur
Birbirine...


Vakti gelince aranýyor.
En iyi dost gibi,
Bir sevgili,
Bir yaren oluyor, gecelere...

Demet Akyürek.
Sosyal Medyada Paylaşın: