mavinin çelik gibi fýþkýrýn baðrýnda hayat yeniden ellerime doðarken mutlaka pas tutan kývrýmlarýma sarýlacaktýr gökkuþaðý.
yollara düþtüðünde incinen sesim aþklar mý diyordum yalan þimdi anlatsýn bir atýn yürüyüþünde güzelliðimi rüzgar köpüren yelelerindeki sevinci mi.
ey sevgili daðlarý anlat bana uzaklarýn uzanýp kýyýsýnda sýrtüstü yattýðým suyun sesini. topraðýný getir bana üzerine bastýðýmýz bahçeyi yormadan nefesini karlar tozsa bile.
bir þeyler var deðiþen deðiþmesi gereken üstelik kolay savaþ deðil bu kýyým dilime seni biriktirirken/ kent ve yeryüzü sýzlarken yine sana gideceðim gök gök.
-býrakma ellerimi-
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.