Kýþlar çabuk boy veriyor doðuda
Topraða düþen gün ýþýðý mültecidir
Bilirsin, sýnýr kasabalarý inatçý bir sessizliktir
Ruhumun içinden sensizlikler geçiyor
Aklýmý, tenimi zorluyor yalnýzlýðýn
Kýþlar büyüyor avuçlarýmda
Belki ben de mülteciyim bu sevdaya
Tenin gemilerimi baðladýðým kalabalýk rýhtým
Ellerin göçebe kuþlarýn göç telaþýnda
Yorgunluðuna sarýlýp kalýyor uykusuzluðum
Bir patikadan yürür yatakta ruhum
Aç gözlerini ve bak bana
Ölümlü bedenimi sunaðýna býrakýrken
Kutsal bir mavilikle giriver koynuma
Usanmadan seni biriktiriyor hasretin
Suretin çiziliyor evimin duvarlarýna
Ben beklerim sen yeter ki gel
Seni müjdelesin mevsim çiçekleri
Kýþlar göðsünde açtýrsýn kardelenleri
Göðsümde yerin hazýr
Sen yeter ki gel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.