MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Genç kız aşkı, Sophie d'Arbouville, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
sunar yazıcıoğlu

Genç kız aşkı, Sophie d'Arbouville, Çev. Sunar Yazıcıoğlu


Annem, ne güzel bir gün! Her þey pýrýl pýrýl, ýþýk saçýyor.
Havada, kuþlar ötüyor, böcekler výzýldýyor;
Gümüþ renkli dereler çakýltaþlarýnýn üstünde yuvarlanýyor,
Çiçekler gökyüzüne güzel kokularýný salýyor,
Zambak yarý açmýþ;
Çiy ise damlasýný, korudaki yapraklara gece býrakmýþ,
Güneþ ve gündüz yüzünü gösterdiðinde,
Kaçarken sendeliyor ve aþkýn gözyaþlarý gibi sonunda yere düþüyor .
Bakire Meryem’in beyaz ve hafif iplikleri,
Çayýrlarýn üstünde uçuyor gümüþ bir örtü gibi:
Nefesimin onun için poyraz olduðu ince kumaþý,
Geçerken bir kelebeðin kanadý daðýtýyor.
Nar aðacý eðiliyor, meyvelerinin aðýrlýðý altýnda,
Havada, kuþ sesi var her dalda ;
Akþama dek, güneþ göklerde parlayacak:
Bu gün güzel bir gün olacak!...Oh! Elbette, o ulaþacak!

O ulaþacak...ama neden? Kendisini sevdiðimi biliyor mu?
Her gün ayný þekilde, kendisini beklediðimi,
-Gün, ister dün ister bugün olsun-
Geleceðini ümit mi ediyorum ve hep onu mu düþünüyorum?
Yok! Hayýr! Ne anlayabilir ki! O bir þey bilmiyor....
Kalp çarpmalarý kendini hiç duyurur mu?
Öne bakan gözler için bakýþtan konuþulur mu?
O, bir gülümseme aðlamayý sonraya býrakmalý mý diyor?

Kimse bilmez ruhun derininde gizlenen düþünceleri!
Çok sevilen acýyý, ayýplanan saadeti,
Baloda, onlarý kim ele verir?...Çiçekler alnýmda duruyorken,
Gülümsemem cevap verir her neþeli bakýþa;
Yanýndan geçerim baþýmý çevirmeden,
Adýmlarýmý yavaþlatmadan....ve yalnýz kalbim durur.
Ama aþk ya da hýnç olsun, kalbi kim görür
O kapalý bir kitaptýr, ancak göðe görünür!

Uzakta, çayýrlarda, bir çiçek kaybolmuþ,
Hoþ kokusu ele veriyor varlýðýný ve yaþamýný;
Ot kaynaðý saklar ve meþe bir kamýþý;
Korularýn serinliði dereyi belli eder;
Dans eden yapraklarýn uzun sallantýlarý
Bir esintiden mi ya da fýrtýnadan mý olduðunu bize söyler;
Renksiz küllerin boðduðu ateþ,
Gözümüzden saklansa da ýsýsýyla tanýnýr;
Kýrlangýç güneþi görmek için kaçarken,
Bilmediði ülkeyi yine güneþle bulur:
Her þey kokusuyla ve sesiyle, kendini ele verir,
Her þey gölgesiyle ve ýþýðýyla, kendini farkettirir,
Ve ben, þu dünyada, kaybolmuþum kalabalýkta,
Aþkým sessiz, hoþ kokusuz, renksiz,
Kalbimi hiçbir önsezi çarptýrmamakta!

Annem, bitti artýk! Gün daha kasvetli bir hal alýyor;
Hiçbir gürültü, hiçbir adým, akþamýn gölgesini bozmuyor.

Size vedalar!- size, onu bilmeyen nankör!
Siz, göremediðiniz gözyaþlarýndan suçlusunuz!
Parçalanan ruhum, son bir defa, varlýðýnýzý hayal etti,
Heyhat! ne çok arzu etmiþti...
Aslâ beklemiyorum artýk aþkýný ve çekip gidilmesini,
Göz yaþlarýný ve özürünü, kýrdýðýnýz bu kalbin,
Her þeyi bilmezden geliyorsunuz!...Böylece bizim için, her þeyin
Deðiþtiði dünyada görünmez koruyucu bir melek
Yaþamýmýza baðlanýyor, yanýmýzda uçuyor;
Ýlahi örtüsünün altýna sýðýndýðýmýz ve aslâ,
Eðilen alýnlarýmýzýn üstünde, nasýlsa,
Yarý açýlan veya sarkan beyaz kanadý farkedilmiyor.

Her akþam, durmadan, baloda, salonlarda,
Görmem gerekecek sizi, dans ederek, yanýnýzda ;
Ýlk rüyamda olduðu gibi, elveda yine de!...
Her ikimiz, sizin haberiniz olmadan, biten bu günde,
Birbirimizi terk edeceðiz!- Elveda, mutluluklar size!...
Sizin için duam, yükselecek göklere:
Fýrtýnayý uzaklaþtýrarak, adýmlarýnýzý gülen sahillere
Yönlendirmesini, esintinin aslâ, poyraz olup,
Bir bulutla ufkunuzu perdelememesini; saatin isteðinize göre
Hýzlý ya da yavaþ iþlemesini Tanrý’dan istiyeceðim;
Dinlediðiniz zaman kuþ hep ötsün;
Baktýðýnýz zaman her þey hoþ görünsün,
Çalýlýlýk yeþil, güneþ parlak olsun;
Kalbinizin seveceði, sizin için
Kutsal bir aþkla hep canlý kalsýn!...
-Eðer bazan, o derece uzun bir mutluluktan þaþkýn,
Tanrýya : “ Ama Tanrým, niçin?” diye soracak olursanýz ;
O belki : “ Bir kalp bana senin için dua ediyor...
Ve mutluluk payýný, senin yaþamýna veriyor!” diye cevap verecek.

Sophie d’Arbouville (1810-1850)
Çev. Sunar Yazýcýoðlu

Not:
Bakire Meryem’in iplikleri sözü Fransýzcada þu demektir: Kozadan çýkan genç örümcekler, ya da küçük bir tür eriþkinler, bir yerden gitmek için bu yer deðiþtirme yöntemini kullanýrlar ve bir uçurtma gibi, uzun iplikciklerine baðlý olarak kendilerini esen rüzgâra býrakýr, az daha ileriye giderler.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.