yaz dedi, azizem; uzanýp tutamadýðýn ellerimi bölük-pörçük bir vuslata aldanma hasret kaldýðýn gözlerimi ýslak bakýþlarýnda sakla unutamadýðýn sözlerimi bir eylül tadýnda serin rüyalarýma býrak týpký gülüþlerini býraktýðýn gibi öyküsel düþlerinde yaptýðým tüm yolculuklarda hep yanýmda ol sen yoksan, dokunduðum herþey çürüyor su çürüyor toprak çürüyor hava sensizlik kokuyor yanýyor dört tarafým dört parçaya bölünüyor kalbim sen yaz dedi,azizem; gitmeden baþlayan ayrýlýklarý malum önümüz kýþ, içimizi ýsýtan hikayelerden sözet içimize aðlarken, yaktýðýmýz aðýtlarý tekrarla döküver deryalara içini ben varmýþým, yanýndaymýþým gibi konuþ kendinle dökülüver sonbahar yaðmurlarý tadýnda abý-hayatý ol yüreðimin acýyan içime bir nefes ver sensizlik saðanak saðanak düþerken ellerime unut gitsin dünden kalanlarý anlat yürek yangýnlarýný ve seni sadece sen bil bir de sen... ve yine sen... hakkýmda son hükmünü ver sevgine boynum kýldan incedir ya azat et bu sevdayý ya da kýr kalemi... *Gidiyorum ama ne olur yaz dedi! 10 Eylül 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.