Umudu vuramazsýnýz ya alnýnýn tam ortasýndan
yürekler yanýyor kor gibi
ve bir çocuðun vicdaný kanýyor
görünüyorken dünyanýn dibi...
hiç uðraþmayýn söndüremezsiniz
içimizde ki o ateþleri
gelse de toplarýnýzdan tüfeklerinizden cehennem ateþleri...
umudu zindanlara atamazsýnýz ya
umuda ne kurþun iþler
ne el bombasý
ne de nükleer silah
kendini sansa da
baþýmýzdakiler çoðu kere ilah
zindan ise výz gelir týrýs gider...
umut bu
kardelen gibi baþýný çýkartýr
hiç olmadýk yerde olmadýk zamanda...
umudu bitiremezsiniz asla
içimizde ki sevinci, insan sevgisini
yaþama coþkusunu...
sen hey Mehmet sen Ayþe
sen Ýsmail sen Filistinli Mervan
Arakan’lý Muhammed ve Zehra
al da umudu göðsüne yasla...
tükettik tüketiyoruz desenizde
umudumuz
hep var olacak
iyi insanlar var oldukça...
harcandýkça çoðalan insan gibi
harcandýkça çoðalan umutlarýmýz var...
Ahmet ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.