FERMAN SENDE

Gözüm görüp, kamaþýnca þavk’ýndan
Sevdan açar çiçek çiçek gönlümde...
Hüzün ile bakar iken ardýndan
Kokun kalýr, kalbimdeki gülümde...

Aldýrmadan gidersin sen yoluna
Elem basar þu gariban kuluna.
Konmuyorsun,aðacýmýn dalýna
Hicran yakar,susuz kalan çölümde...

Kalbim der ki ’çýk yoluna sevdiðin’
Beynim der ki ’yalandýr aþk dediðin’
Yangýnýmsýn,kömür oldum bildiðin
Alev olsan baðrýmdaki külümde...

Ýster isen,dilim dilim dil beni
Hazýrladým kendim için kefeni
Ne yýldýrýr ? söyle bana, seveni
Acý yoktur yardan gelen zulümde...

Aþký kurþun yaralamaz,söz vurur
Sulanmazsa bir gülüþle,o kurur
Caným için fermanýmý sen buyur
Korku yoktur,yardan gelen ölümde...
Sosyal Medyada Paylaşın: