YOL İŞÂRETELERİ ÖMRÜMÜN-III

11. YANINDA: ATKESTANELERÝNÝ KANIKSAMIÞ GÜZELLÝÐÝN

sen, geleceksin o þehirden
öpüþlerin, susuþlarýn
bakýþlarýn gelecek

sen, geleceksin o þehirden
nerde bir yangýn çýksa, hem þaþkýn hem kavlanmýþ
duruþlarýn da gelecek

sen, geleceksin o þehirden
kimi nasýl andýksa þafak sökene deðin
o söylemler gelecek

sen, geleceksin o þehirden
yanýnda: atkestanelerini kanýksamýþ güzelliðin

(*): Körfez’de Edebiyat, Haziran 2014, Sayý 9


12. AÇIK-SEÇÝK

kayalarýn da derinden derine dinlendiðini
ve yaðmurla doyumsuzca söyleþtiðini
hatýrla arada bir

çocuklar var
bilgelikle kendiliðinden buluþan çocuklar
onlarýn üþüyen sözcüklerini seç
sal ýrmaklara

bir yaprak da mý yok esinlendiðin
onun esintisini iliþtir yakana

savrulmasýndan geç eski yýllarýn
yol öðren, ne bileyim, iyilik edin
camlarýn dünyaya doðru parlamasýndan

kimileyin kurtuluþ sayýlýr pekâlâ
kimileyin saadettir suskunluk da

anlaþýldý kýþ rumuzlu yakýþýðý kalbimin
daha hýrpalayacaksýn beni soluk-soluða

(*): Berfin Bahar, Mayýs 2014, Sayý 195
Berfin Bahar, Eylül 2014, Sayý 199

13. YALANSIZ ÞÝÝR

yalan yok, çoðunca
kendimize kaçarken yakalanýrýz aþka
çoðunca
bulutlanýr, boyutlanýrýz o vakit
dað göçüren geyikler çatýrdar alnýmýzda
kendimize kaçarken, ah
çiçeklenir taþkýnlýðýmýz
sürgünlüðümüz eklenir ruhlarýmýza
çözümlenemez birer sýr bellerler bizi
yakalanýnca aþka

(*): Bir Nokta, Nisan 2014, Sayý 147

14. NAR

1.
anlatsa beni kayalýklara
ruhun her noktasýnda titreyen alev

ve töz
savursa seni
savurabildiði kadar
ferididdün-i attar’dan spinoza’ya
2.
baþlangýcý kadar aydýnlýk
olabilseydi keþke
aramýzda çatlayýp daðýlan o nar
3.
geçerdi ’alev ve töz’ün içinden
ah o nar! ah o nar! ah o nar!
ne eril, ne diþil, insancalýkla
ortaklaþa bahçemizin güzelliðinden
geçerdi gizil

ki anlamazlar!
(*): Körfez’de Edebiyat, Nisan 2014, Sayý 7

15. ONAR KENDÝNÝ

avuçlarýnýn kuytusunda sakla beni, saklayacaksan
zakkum aðaçlarýnýn gölgesine býrakma, n’olur
gündeþim oldu verdiðin acýlar candaþým oldu
içimin dehlizlerinde çýrpýnýr durur
çýrpýnýr durur içimin dehlizlerinde

yok mu bu benim onulmaz kýrýlganlýðým
yan yana yürürken bile bir ufacýk sevinçle
boynunda hep üzgünlük kolyesi olan
umarsýz, sýzýlý, ýsýrgan kalbim
lâleler ve geceler düþünen boyuna
uyurken de uyanýkken de aþk tasarlayan
vazgeç o duygudan, onar kendini
onar kendini, vazgeç o duygudan

(*): Körfez’de Edebiyat, Nisan 2014, Sayý 7

Sosyal Medyada Paylaşın: