Camiyi geçer geçmez veterinere geldi
Hayatýnda buraya ancak bir kere geldi
O da hayýrlý olsun, demek içindi bizzat
Ýnsanlardan uzaktý, yaþýyordu þehrezat
Halit’i çok severdi talebelikten beri
Ýndinde sýnýrsýzdý, sevgisi ve deðeri
Zile bastý yavaþça sonra geri çekildi
Birdenbire bir kýz, karþýsýna dikildi:
»Amca içeri buyur, Halit bey içeride.«
»Odasý hemen saðda birazcýk ileride.«
Yardýmcý kýz þaþýrdý Cemil beyin hâline
Manzara uygunsuzdu, yaþýnýn kemâline
Ýçeriye girdiler… Kýz sordu: »Ýsim nedir?«
»Cemil Çaðatay…Ýmza için hangi hanedir.«
»Þuraya atýn amca, çok teþekkür ederim.«
»Geldiðinizi þimdi , Halit hocama derim.«
»Tedaviye geldiniz; hangisi hasta… Þu mu?«
»Yok, ne olur kurtarýn yerde duran masumu.«
Yardýmcý kýz kalktý ve masadan ayrýldý.
Ondan korkan Sarý da adama pek sarýldý
Cemil bey: »Kýz, Halit’i çaðýracak galiba.«
»Etrafa bir bakalým, neler varmýþ acaba?«
Gerçekten çok aðýrdý çok mekanýn havasý
Kanlý bezle, pamukla doluydu çöp kovasý
Bir köpeðin yanýna geldiler; pek hastaydý
Kulaklarý yaradan, küllen nokta noktaydý
Durmadan týrnaðýyla, uçlarý kaþýyordu
Belli ki huzursuzluk, ýstýrap yaþýyordu
Zavallý koca köpek bir deri bir kemikti
Cemil beyin içinde hüzün, keder birikti
Diðer kafese baktý, kanadý kýrýk bir kuþ
Cemil beye kaldýrdý baþýný bihuþ, bihuþ
Sað kanadý bir yaprak gibi düþmüþtü yere
Yaþlý adam: »Ey Rabb’im ver bu garibe çare.«
»Semalarda süzülsün, aðaca yuva yapsýn.«
»Tarlada gagasýyla buðday tanesi kapsýn.«
Dönünce bu defa da tavþan gördü kafeste
Zorlanýyordu alýp verdiði her nefeste
»Kim bilir ne derdi var, dili yok ki söylesin.«
Simya karþýlýk verdi: »Hal var, dili neylesin.«
Cemil bey kucaðýna, aldý yerden kediyi:
Dedi ki:»Zavallýcýk görünmüyor hiç iyi.«
»Ah efendim! Galiba ölecek beyaz tavþan.«
»Yaþar belki de olursa onunla bir uðraþan.«
Yaþlý adam »Ýnþallah Simya!« dedi ve sustu.
Derken hasta tavþancýk sapsarý bir þey kustu
Zindaný hatýrlattý, demir, tahta kafesler
Birbirine karýþmýþ, ýstýrap dolu sesler
Þakýyan kanaryalar, yeni doðmuþ köpekler
Karýnlarda görünen, siyah-beyaz benekler
Hepsinin derdi vardý bu küçücük alemde
Bakýyordu, der gibi, kurtulayým ölsem de
Dünyanýn diðer yüzü aslýnda tam burasý
Bazen hüzünlü çalar, kaderin tamburasý
Halit, sessiz sedasýz yaklaþtý Cemil beye:
»Bakýyorum da hocam ilgilisin her þeye.«
»Halit oðlum –vallahi - çok acýdým hayvana.«
»Nasýl da bitkin, yorgun, haline bir baksana.«
»Çok özlemiþtim sizi, Cemil hocam hoþ geldin.«
»Hoþ bulduk Halitciðim, unutmamýþsýn, bildin.«
»Buradan daha sessiz, gel odama geçelim.«
»Hem hasbihal edelim, hem bir kahve içelim.«
Odaya giderlerken çok dikkatliydi Simya
Onu derinden üzdü, gördüðü acý dünya
Kiminin alt çenesi, kiminin burnu kýrýk
Kiminin kulaklarý, kiminin karný yarýk
Titrerken bedenleri, sallanýyordu baþlar
Biraz yaþamak için, verilirken savaþlar
Avcý kurþunu yemiþ, kanýyordu sað ayak
Ceylaný yaralamýþ kim bilir hangi manyak
Ýnliyordu acýyla elem dolu gözlerle
Istýrabýný tarif, imkanýzdý sözlerle
Bazýsý uyuyordu, vaktini bekler gibi
Soluyordu gözleri susuz çiçekler gibi
Odaya girer girmez, Halit ile Cemil bey
Ýhtiyar gülümsedi: »Hey gidi o günler hey.«
»On bir A’nýn haylazý! Veteriner oldun ha.«
»Diþçi olmaz demiþtim pederin Nurullah’a.«
»Ýnanmamýþtý bana ama ben çýktým haklý.«
»Çok isterse her þeyi, baþarýr insan aklý.«
»Zaten zatýnda istek, zeka, terbiye vardý.«
»Sýnýftaki ahvalin saygý, sevgi, vakardý.«
Halit »Sað olun hocam.« dedi utanmýþ gibi
»Sayenizde oldum ben iþ ve ekmek sahibi.«
Beyaz plastik kapý açýldý birdenbire
Kýz, kahveyi uzattý, evvela misafire
Odadan çýkar çýkmaz baþladýlar sohbete
Cemil bey birden geldi sebeb-i ziyarete:
»Halitciðim, kedimin sol gözü hiç görmüyor.«
»Bu halde býrakmaya, vicdaným el vermiyor.«
»Bir muayene etsen, belki vardýr çaresi.«
»Ne olur iyileþsin Cemil’in ciðerparesi.«
»Kulaðý da hiç iyi duymuyor, ona da bir bak.«
»Hayvan da olsa hakký, sýhhat dolu yaþamak.«
»Sana katýlýyorum.« dedi Halit umutla
Ve Sarý’yý dizine aldý… Sevdi sükutla
»O zaman muayene edeyim ben hayvaný.«
»Rabbim verir inþallah, deva ile dermaný.«
S / ÂYE / 10 AÐUSTOS 2017 / ESKÝÞEHÝR
kelime:
Bihuþ: Kendini kaybetmek, kendinden geçmek, bihuþ olmak.