Anlatmasý imkânsýz, ne muhteþem bir andý, Sanki karanlýk gecem, mehtapla aydýnlandý. Rahmet yaðmuru gibi, yaðýverdi dünyama, Hasretinden kavrulan yüreðim suya kandý.
O nasýl bir coþkuydu, o nasýl bir gülüþtü, Bir anda tüm efkârým mutluluða dönüþtü. Güldükçe güller açan emsalsiz gül yüzüyle, Gönlüme konuk olup, sevincini bölüþtü.
Kendine bende edip, meftunu kýlan sultan, Kumral sarý saçlarla, sinemi yakan canan, Kahverengi gözlerle bana baktýðý o an, Bir mucize olsa da keþke donsaydý zaman.
Sosyal Medyada Paylaşın:
halisi ertürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.