Kara tren

bir kara tren kalkar yüreðimden
boþ vagonlarýnda bir telaþ
demirin sýcaklýðý alev alev
yakar kavurur ömrümü

Seyre dalarým gönlümün penceresinden
mavi yeþil düþlerimde
birden acý bir fren ve siren sesi
kendimi bulurum bir boþ peronda

mola verir yüreðim seyrüsefer duraðýnda
içim alev bir gazoz serinliði dudaðýmda
sus olurum pus olurum
ne bir adým geri ne bir adým ileri

bir mahþeri kalabalýk
ama içinde bir yanlýz ben
geride býraktýðým bir beden
yine kalkýyor gönlümden
sahipsiz bir kara tren

Adem önal


Sosyal Medyada Paylaşın: