Yaþ kýrk beþ otuz beþ deðil, Yolun da neresi? Belli deðil. Ey nefsim biraz özüne eðil. Baþým ellerimin arasýnda Köyümü düþünüyorum. Köyüme dönsem... Ama Sonumu düþünüyorum, Kendimi alamýyor Bir de ölümü düþünüyorum. Ýyi kötü, zor kolay derken Geçti gençlik çaðým. Nefsimle bir gün mutlaka Ben de baþbaþa kalacaðým, Allah vermesin düþünmek bile zor Ya sol tarafýmdan verilirse amel defterim, Fazla gelirse günahlarým Ben ne yapacaðým? .. Ýþte bu yüzden olsa gerek Düþünceler bir yýðýn, Hepsi de darmadaðýn. Ne kadar severse sevsin, hattâ Canýndan bir parça da olsa Orada býrakmak üzere Üç beþ dostun tanýdýðýn... Nasipse tabî, Kefenimin ucundan tutup Topraða býrakacaðý, Mezarlýðýn bulunduðu Köyümü özlüyorum. Köyümü özlüyorum. Köyümü... 2001
Mustafa Zincirkýran
Sosyal Medyada Paylaşın:
BEHLÜLL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.