Nerede diz çöküp
aðlayan bir mülteci çocuk görsem
yüreðim bin parçaya bölünür...
yahu çocuk
bu güzel mevsimde
çiçek kokularý, arý výzýltýlarý
sevdiklerine sýmsýký sarýlmak varken
yokluk yoksulluk içinde nasýl ölünür...
nerede çocuklarý için
kendini mermilere siper eden
bir baba görsem
dünyanýn en kahraman babasýdýr o benim için...
bu sýralar gözlerim nemli
aklýma mukayyet olmam lazým
insanlýktan çýkanlarý
sevmekten býkanlarý
þehirleri yakanlarý zaten hiç af etmiyorum...
nerede Gazze gibi
kuþatýlmýþ bir þehir görsem
orada sabrýn zirvesi insanlar var derim
sadece aðlamam
onlarý geceleri dualarýma da eklerim...
ne zaman bir þehit gelse
yurdumun Güneydoðusundan
hüzünlenirim gecenin sonunda güneþin doðuþundan
yine de yüreðim de umut
yine de yüreðim de coþku
yine de yüreðim de vatan sevgisi
Rabbým almasýn asla gönlümüzde ki bu aþký...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.