Yağmurun Kaldırımlara Anlattığı Bir Masal Gibi ünal beşkese
Yağmurun Kaldırımlara Anlattığı Bir Masal Gibi
Kapalý perdeler arasýndan sýzan bir tutam aydýnlýk Lôþ odamý ýþýktan bir çizgiyle ikiye bölüyor. Masamýn üzerinde suyu tükenmiþ eski bir vazo Ve, içinde boynu bükük bir karanfil; Ölüyor...
Masanýn bir yanýnda ben ve demli çay kývamýnda bir sevgi Öbür yanda sen, tüm güzellikler ve karanfil kokun Bir çay sohbeti keyfinde sanki gözlerin... Sana sevdamý anlatýyorum, þiirlerimle; sessiz Yaðmurun kaldýrýmlara anlattýðý bir masal gibi. Taþlara deðince sýçrayan damlalardýr sevgi sözcüklerim Sonra topraða dökülüp akýyor, O kaldýrým kenarlarýnda bitiveren sarý papatyalar Belki de onun için; yüzüme hep gülerek bakýyor...
Derken, bir deli rüzgar esiyor senden bana doðru; Kýzýl saçlarýn uçuyor gözüme gözüme, Yýldýzlar uçuþuyor, þarkýlar uçuþuyor odamda, Ellerin çýrpýnýyor ellerimde, kelebekler gibi, Yüzünde pembe elma baharlarý açýyor, Gözlerinde renk renk gökkuþaklarý... Saçlarýn, beni deli edercesine yüzümü yalýyor, Yastýðýmda bir karanfil kokusu Ve dudaklarýmda bir tel kýzýl saç kalýyor...
Þimdi sana yine sevgimi anlatacaðým, Yaðmurun, kaldýrýmlara anlattýðý bir masal gibi Ve sen, hep kaldýrým taþlarý gibi dinleyeceksin, Sözlerim, deðdikçe taþlara, sýçrayýp akýp gidecek; Masalýn sonunu hiç bilmeyeceksin...
O ýþýk çizgisi, loþ odamý yine ikiye bölmüþ Ve masamýn üzerinde susuz bir vazo Ýçinde bir karanfil...Ölmüþ...
Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.