Ağlar oldu gülen gözlerim

Aðlar...
Oldu gülen gözlerim
Tesir etmez
hikmetten uzak sözlerim
Özlerim, hasret çekerim,
sýr olur sinemde kederim

Hicranýn
deðiþen mevsimlerinde
hüzünle ümitlerimi güftelerim
Sabrý edep bilirim, nasibi haktan
dilerim, miskinliði acziyeti ötelerim

Teenni
ve zarifliði severim,
yüksek sesten çekinirim,
samimi olamayan her niyet
ve amelden uzak olmayý dilerim

Bilmem ki...
Beni üzmekten ne anlarsýn
Sabýr ve teenni diledikçe azarlarsýn
Ýçim dolar, kelimeler boðazýmda
düðümlenir umursamazsýn

Bilmem ki taþ mýdýr kalbin,
bu kadar sessiz
feryadýmý hiç duymazsýn
Razý olmak,
edebe kanmak,asabiyeti
dýþlama mý karsýnýrsýn

Yahu
ben insaným,
insanlaþmak adýna yol alan
davacýyým, sana
kaba davranmayacak nefsime
uymayacak kadar saðlamým

Hicaza...
Giderler, arýnmak isterler
Hissiyat dünyasýnda
açýlan sahnede gözyaþý dökerler
Hacer’i yad ederler,
zemzem için sýraya girerler,
huþu ile tavaf ederler

Resulü
Ziþan efendimizin izlerini
ve tavsiyelerini dinlerler,
hoca efendi ne derse onu söylerler

Garip bir
hediye alma yarýþýna girerler,
hasreti, firkati daha
yakýndan hissederler ve özlerler
Ýnsanlýðýn rehberi ve önderi olan

Resulü
Ekrem efendimizin
hassasiyetini, teenni sini, ahlakýný,
sabrýný, fedakarlýðýný, cefasýný
bilmem ki ne kadar içselleþtirirler

Ýlhak
edilmiþ akideleri,
zihinleri kuþatan hurafeleri,
mitoloji adýna sahiplenen
gayri Ýslami öðretileri terk mi ederler

Mustafa Cilasun


Sosyal Medyada Paylaşın: