Çýkar isen aklýmdan eðer, yeniden atacak kalbim olur da yolun düþer ya, geçer isen de aklýna getir ve saksýdaki çiçeklerini sula e mi unutma, sende hâlâ o evin anahtarý var eþyalar da olduðu gibi duruyorlar.
Ne kilit deðiþti ne de kapý tahmin edeceðin üzere her þey bildiðin gibi ister isen aç kapýyý, gir içeri zati yokluðum korkutmuyor da seni.
Ki biz dýþýnda her þey yerli yerinde kokum da bekliyordur öpüþtüðümüz o köþede son gidiþinden bu yana yýkanmayan o bardak ya da þu an baktýðýnda iðrendiðin o kaþýk tezgahýn üstünde peçetenin üzerindeki çatal ne þanslýlar, çünkü son kez uzuvlarýna dokundular.
Sonrasýný sormazsýn, biliyorum dudaklarýnýn deðdiði her yeri öpüp durdum þimdi rujunun üzerinde yapýþýp kalan bir tutam toz benim yaralarýma bocalanan bir tuz olsun.
Yokluðunda ev pek bir soðuktu içim yanmamýþ olsa, çoktan ölmüþ olurdum hem altý-yedi bavul dolusu kýyafetim bir de kaç koli tuttuðunu sayamadýðým kitaplarým onlarý da bir kamyonetin arkasýna týkýp bunlar dýþýnda her þeyi sana býraktým.
Bil ki epey üzgünüm, sana bunu yapamaz kitaplarýmý artýk senin ile paylaþamazdým gidiyorum artýk bu yerden, bu evden artýk tanýdýðým tek bir yüze rastlamayacaðým. Sosyal Medyada Paylaşın:
Güney Güneyan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.