İlk aşk, Charles-Augustin Sainte-Beuve, Çev. Sunar Yazıcıoğlu sunar yazıcıoğlu
İlk aşk, Charles-Augustin Sainte-Beuve, Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Ýlkbahar, benden ne istiyorsun ? Bu tatlý gülümseme de ne, Saçlarýnda bu çiçekler ve bu doðan tomurcuklar ? Koruluklarda bu iç çeken ses, neyin nesi, Ya nisanda güneþin bizi okþattýðý ýþýnlar ?
Ýlkbahar çok güzelsin, görünüþün gençliðimi hüzünlendiriyor; Kendinden geçiren nimetlerle kalbimle konuþuyorsun; Ve yakýn bir mutluluktan, senin bu hoþ vaadin Bana ilk mutluluðumdan uzun bir piþmanlýk getiriyor.
Benim için bir tek varlýk doðayý dolduruyordu; Onun gözlerinde hayatý ve geleceði buluyordum; Saf ve sakin sesinin ahenkli nefesinde, Yepyeni bir sabaha doðru gençleþtiðimi sanýyordum.
Of! Onu ne çok seviyordum! Ve bu sessizce oluyordu! Utanmayla kutlanmýþ bakir alnýnýn, Pek çok mutlu tasasýzlýðýn yüzdüðü aðzýnýn, O eksiksiz saflýðýný nefesim karartabilirdi.
Zaman zaman, ümidediyordum. Temiz olduðu kadar iyi, Ýnsanlýðýma yakýþmayan kaderimden dolayý beni Teselli ediyordu ; bir gün geldiðimde yüzünü kýzarmýþ görmüþtüm, Tesadüfen eli elime deðmiþti.