ZAMAN

Zaman denen çarka, geçerse sözüm
Geriye iþlesin, dönsün bu yana
Ona yalvar yakar, kalmadý yüzüm
Saatler dursun da, bitsin tantana.

Bazen ana bile, sýðmýyor yýllar
Artýk fayda etmez, paralar pullar
Ölümü unutur, aldanan kullar
Önden gidenlerle, durur yanyana.

Ömür dur diyemez, zaman gelince
Zamandan göç eder, adem ölünce
Son hýzla gider de, kendi yolunca
O zaman dank eder, koyar insana.

Zamanla yolunur tüyler, telekler
Zaman kederi de, üst üste ekler
Çarký devran biter, bitmez dilekler
Ýyiler her yerde, yaþar cancana.

Deme bana sakýn, zamaný bekle
O zaman, zamana, beni de yükle
Ýstersen gelirim, bir top çiçekle
Yeter ki selam ver, buðzetme bana.

Bal, pekmez koysan da, bir avuç yeme
Zaman denen kýsrak, gelmez ki geme
Yeter beklettiðin, “zamanla” deme
Konya’dan "gel" diyor, yüce Mevlâna.

Zamanýn içini, Necati yardý
Yardý ki içinde, neleri gördü
Dünya denen kabir, ne kadar dardý?
Ancak gönül sýðar, sonsuz cihana

Necati OCAKCI
14.06.2017
ANTALYA


Sosyal Medyada Paylaşın: