yalnýzken seni özlüyorum
seninleyken de yalnýzlýðý
üst dudaðým
alta deðince
kendimi öpüyor hissine kapýlýp
kýskanacaðým tutuyor öpen dudaklarý
ellerimle neler yaptýðýmý
ele verecek deðilim
el var
alem var sonuçta
bazen
yalnýzlýðýmýn kýyýsýnda volta atan atlý karýncalar dönüyor
tepeden týrnaða karýncalanýyor bedenim
suyuma gitsin diye
huyumu deðiþiyorum
sonra uygun olta
yem
ve günün her saatinde þýp diye dönebildiðim ikindi vaktine bürüyorum kendimi
yalnýzlýðýn en iyi tarafý serseriliði olsa gerek
sefilliði saymazsak
misal
hiç bir çorabýn üstünde son kullanma tarihi yazmaz
bu sebepten delinene kadar kullaným ömrü var
yataðým mesela
benden baþkasýyla yatmýþlýðý yok
aramýzda müthiþ bir ten uyumu var
kurduðum çift kiþilik hayallerime yataklýk ettiði için
minnettarým kendisine
kimi zaman
çift kiþilik yataklarda alsam da soluðu
o soluksuz gecelerin terime sinen kokusundan
anlýyor sýrrý
yalnýzken özlüyorum seni yalan yok
ama seninleyken de yalnýzlýðýmý özletecek kadar sarýlma bana
býrak nefes alayým
ara sýra..