MECBURDUM

Caným yanýyor yine,
Ýçim derin bir hengâmede,
Diller keskin bir býçak gibi haince,
Sabrým kalmadý hallice,

Yorgun bekleyiþler, çaresiz yürekler
Sustu diller, sessizdi þimdi gönüller
Saklanýyordu herþeyden, kaçar gibi hayattan
Belki de tersine esiyordu rüzgâr
Güneþse ýsýtmýyordu artýk avaz avaz aðlarken,

Aðlamak çare miydi peki,
Belki de kaçmaktý kuytulara þimdi,
Öyle de kalbim uçurumdaydý sanki,
Yorgun gemimde huzur arýyordum ben ki

Sustum...
Sustukça daha çok duydum,
Alýþtým susarak yaþamaya, durdum
Soðuktu hayat yoksa ben mi üþüyüp durdum
Zordu ama yaþamaya mecburdum.

Sosyal Medyada Paylaşın: